Людмила, 70 - 30 сентября 2014 12:08

Песня самотнай жанчыны
(Песня одинокой женщины)

Дзе ты скачаш, мой конь гняды,
Па якiх лугах ты гарцуеш?
Не спыняючы годнай хады,
Жыццю радуешся i сумуеш.

Дзе ты, як жа цябе завуць,
У якой ты жывеш краiне?
Можа дом твой - мая Беларусь,
I душа твая служыць Айчыне?

А мо пошчак тваiх капытоу
Чуецца у блiжнiм замежжы,
I з краiны суседняй сватоу
Ты пашлеш, з прыгранiчных межау.

Цi ты пасвiшся у дальнiх землях,
Палавiнку сваю там шукаеш?
Зычным гiканнем з хатняй кельi
Каханую гучна гукаеш.

Ты ляцi да мяне, мой косю,
Я так доуга цябе шукаю,
Срэбны iней выбелiу косы,
Залаты лiстапад замест маю.

Толькi сэрца молада й звонка
Чуе песню падковау тваiх
I вянчальных бомау гамонку:
"Жанiх едзе! Едзе жанiх!"

Мне прыснiся чароунаю ночкай,
Прывязi мяне у стайню сваю,
I з унукамi, зяцем i дочкай
Прымнажай дарагую сям'ю.

Ты iмчыш да мяне, мой косю,
Праз адлегласцi i гады
У маю залатую восень,
Мой каханы, мой малады.

Ты прымчау да мяне, мой косю,
I спынiу тупат гулкай хады
У маю маладую восень,
Прычаканы мой малады!

19.01.2014- верш
25.01.2014 - музыка

Аутар Людмiла Дзiцэвiч

• 
• 
•